Dag 2&3
2 april 2015 - Panglao, Filipijnen
Eergisteren nacht kwamen we, voornamelijk ik, erachter dat we toch wat meer verbrand waren op de scooter dan we dachten. Het zou onverstandig zijn nog een dag op de scooter te gaan zitten gezien we ons niet geheel in stof willen inwikkelen. We zijn na het ontbijt opzoek gegaan naar een auto. Dat was flink lastig, eigenlijk vertrouwde niemand ons, of mij, z'n auto toe. Na veel gejammer hebben we dan eindelijk een auto met chauffeur geregeld. Hij zou ons wel even het hele eiland laten zien.... nou meneertje dat hoeft niet, we willen enkel naar Danao en naar de chocolate hills..... moeilijk moeilijk, maar oke....
We reden in bijna 2.5 uur de 75km naar Danao. De wegen zijn door de orkaan voor een deel verwoest en dit gedeelte van het eiland is moeilijk bereikbaar.
We, of eigelijk vooral ik, wilden graag naar Danao voor de hoogste vrije val met swing ter wereld. Een vrije val van 100 meter en dan nog 200 meter boven de grond uitwaaien zeg maar.... bij het park aangekomen bleek het apparaat tijdens de orkaan in 2013 dusdanig beschadigd te zijn dat het buiten werking is.... k*t
We konden wel op de suislide. 300 meter boven de grond, soort van kabelbaan, 48 meter over het ravijn, van de ene berg naar de andere.... en weer terug. Nou dan dat maar....
Anika besloot zichzelf op te offeren om foto's te maken op het vaste land en ik heb m'n haren even laten wapperen. Na afloop ook nog even naar de overkant (en terug) geweest met de kabelbaan, nu wel met z'n tweetjes. Dit is misschien nog wel spannender omdat je dan heeeeeeel veel tijd hebt om naar beneden te kijken, en naar de verroeste kabel uiteraard....
Na afloop vroegen we onze chauffeur of we genoeg tijd hadden om nog even te lunchen. Moeilijk moeilijk, konden we beter doen bij de chocolate hills.
Als een gestoorde idioot reed hij met ons achterin naar de volgende locatie. Volgens mijn kaart verkeerd, maar ach; hij zou het toch wel weten!?
Wat een ritje van een half uur moest zijn werd bijna anderhalf uur doodsangst waarna we aankwamen in het dorpje Loboc. Hier konden we gaan lunchen op of bij een rivier..... uiteraard was dit de plek waar hij vanmorgen ons ook al heen wilde slepen (commissie?).
Dit is dus niet wat we wilden en helemaal niet een uur voor wilde omrijden! Heel boos hebben we ons direct laten terugbrengen naar ons hotel/dorp. Dus zonder chocolate hills, zonder lunch maar ongetwijfeld een commissie voor onze l*l van de dag....
We besloten treurig onder een palmboom op het strand te gaan zitten, cocktails te gaan drinken, hapje te eten en te staren naar de zee, en met vuur spelende mensen... ;)
Vanmorgen ging 'vroeg' de wekker. Na een snel ontbijtje en lunchpakketje te hebben geregeld stapte we om 09h00 op de boot. Na een half uur varen lieten we ons langzaam zakken in een totaal andere wereld. Vele kleuren, scholen met honderden vissen, koralen en reuze schidpadden kwamen aan onze ogen voorbij. Wowie!
Tegen 14h00 waren we weer terug aan land en besloten wederom vrij weinig met de rest van de dag te doen.... cocktailtje, hapje, muziekje......
Zie de filmpjes van bovenstaand verhaal!
We reden in bijna 2.5 uur de 75km naar Danao. De wegen zijn door de orkaan voor een deel verwoest en dit gedeelte van het eiland is moeilijk bereikbaar.
We, of eigelijk vooral ik, wilden graag naar Danao voor de hoogste vrije val met swing ter wereld. Een vrije val van 100 meter en dan nog 200 meter boven de grond uitwaaien zeg maar.... bij het park aangekomen bleek het apparaat tijdens de orkaan in 2013 dusdanig beschadigd te zijn dat het buiten werking is.... k*t
We konden wel op de suislide. 300 meter boven de grond, soort van kabelbaan, 48 meter over het ravijn, van de ene berg naar de andere.... en weer terug. Nou dan dat maar....
Anika besloot zichzelf op te offeren om foto's te maken op het vaste land en ik heb m'n haren even laten wapperen. Na afloop ook nog even naar de overkant (en terug) geweest met de kabelbaan, nu wel met z'n tweetjes. Dit is misschien nog wel spannender omdat je dan heeeeeeel veel tijd hebt om naar beneden te kijken, en naar de verroeste kabel uiteraard....
Na afloop vroegen we onze chauffeur of we genoeg tijd hadden om nog even te lunchen. Moeilijk moeilijk, konden we beter doen bij de chocolate hills.
Als een gestoorde idioot reed hij met ons achterin naar de volgende locatie. Volgens mijn kaart verkeerd, maar ach; hij zou het toch wel weten!?
Wat een ritje van een half uur moest zijn werd bijna anderhalf uur doodsangst waarna we aankwamen in het dorpje Loboc. Hier konden we gaan lunchen op of bij een rivier..... uiteraard was dit de plek waar hij vanmorgen ons ook al heen wilde slepen (commissie?).
Dit is dus niet wat we wilden en helemaal niet een uur voor wilde omrijden! Heel boos hebben we ons direct laten terugbrengen naar ons hotel/dorp. Dus zonder chocolate hills, zonder lunch maar ongetwijfeld een commissie voor onze l*l van de dag....
We besloten treurig onder een palmboom op het strand te gaan zitten, cocktails te gaan drinken, hapje te eten en te staren naar de zee, en met vuur spelende mensen... ;)
Vanmorgen ging 'vroeg' de wekker. Na een snel ontbijtje en lunchpakketje te hebben geregeld stapte we om 09h00 op de boot. Na een half uur varen lieten we ons langzaam zakken in een totaal andere wereld. Vele kleuren, scholen met honderden vissen, koralen en reuze schidpadden kwamen aan onze ogen voorbij. Wowie!
Tegen 14h00 waren we weer terug aan land en besloten wederom vrij weinig met de rest van de dag te doen.... cocktailtje, hapje, muziekje......
Zie de filmpjes van bovenstaand verhaal!
