Chocolate Hills en China!
Om de telleurstelling van woensdag met de losgeslag chauffeur bovenop te komen besloten we vrijdag weer een scooter te huren. De verbrande lichaamsdelen waten wat minder rood dan een paar dagen geleden en begin van de ochtend gingen we dan eindelijk opweg naar de Chocolate Hills.
Een flinke rit van bijna 80km op lastige wegen en dwars door de bergen/heuvels. Goede vrijdag is hier een officiële feestdag (duidelijk te zien aan alle kruizen langs de weg, mensen die lopen met levensgrote maria beelden en drukke kerkbezoeken) en kwamen we er met een bijna lege tank al snel achter dat de pompstations niet open waren. Gelukkig voor ons verkopen ze hier en daar gewoon benzine aan huis en na een paar, met benzine gevulde, colaflessen in de tank te hebben geleegd konden we weer verder brommeren.
Na zo'n 2,5 uur waren we dan eindelijk bij de chocolate hills! Prachtig uitzicht over de wat vreemde heuvels.
De lucht begon wat te betrekken en we besloten langzaam terug te rijden. Tijdens de rit hebben we een minuut of 10 wat spetters gehad welke voor een dusdanige verkoeling zorgde dat we besloten er gewoon door te rijden in plaats van te gaan schuilen. We reden een politiefuik in, maar mochten doorrijden....
Na wat fotostops her en der kwamen we aan bij "de hangende brug". Een lange bamboe brug welke, zoals je zult begrijpen, hangt over de brede rivier. Leuke attractie voor kinderen, en uiteraard Anika's.
We reden weer een politiefuik in, rijbewijs laten zien (heb geen motorrijbewijs, maar dat maakt blijkbaar niet uit) en mochten door rijden.....
Halverwege de terugweg wilde mn stuur niet meer zo meewerken. Toen we tot stilstand waren gekomen was de oorzaak daarvan al snel duidelijk, lekke band.... gelukkig waren we nog net in een dorpje en heb je hier blijkbaar op elke hoek een 'fietsenmaker' zitten. We werden meteen op een bankje geplaatst en vakkundig plakte hij, op een ingenieurische wijze in een kleine 10 minuten, onze band. Kosten, 1 euro. Misschien wel de leukste ervaring van de dag!
Op het laatste stuk reed ik nog 2 politiefuiken in. Wederom papieren laten zien, wederom geen idee wat ze aan het controleren zijn.... prima.
We sloten de dag, traditioneel af met cocktails en te veel eten. Op de planning van de avond stond nog een vuurvliegjes boottocht maar door de feestdag ging deze helaas niet door....
Zaterdag ging het wekkertje al vroeg om 05h00. Om kwart voor 6 stond er een chauffeur voor ons klaar welke ons in drie kwartier naar de veerpond bracht. Na een kort en vreemd ontbijt (rijst met ham en ei) vertrok om 07h10 de boot richting Cebu.
Na ruim 2 uur kwam de boot aan en zorgde een taxi ervoor dat we rond 10 uur op het vliegveld waren.
Het inchecken ging moeizaam, visum voor China was blijkbaar anders dat ze gewend zijn en of we nog even een zak geld wilde betalen om het land te verlaten, botherham zakje weliswaar, maar toch.
Kop koffie met zoetigheid genuttigd in een restaurant en ingestapt voor de eerste vlucht van 2 uur en een kwartier naar Hong Kong.
Toen we uitstapten bij Hong Kong stond het personeel ons al op te wachten. We hadden een erg krappe overstaptijd en samen met het personeel mochten we langs alle rijen en voor bij alle controles om de vlucht te halen. Met een drie kwartier (en heel wat meters in de benen) zaten we al weer in de lucht naar Beijing.
Een vlucht van 3 uur en drie kwartier welke soepel en rustig verliep, op een vrouw die scheeuwde dat ze dood ging na dan....
We kwamen rond 19h30 aan in Beijing. Een totaal andere wereld waarin ze ons alfabet niet kennen en geen enkel woord engels spreken. Met wat hulp van handen, voeten en een telefoonnummer van ons hotel, lukte het ons de taxi te nemen richting Leo Hostel.
Aangekomen hebben we snel een bar/restaurant gezocht en rond 21h00 zaten we dan eindelijk met een cocktail en een biertje in een backpackerscafe te genieten van waar we nu weer zijn en in spannig wat ons hier de komende dagen gaat brengen....
Een land waarin alles van Google, facebook, twitter en gps services zijn geblokkeerd door de overheid.... zal dus enkel hierop posten!
Een flinke rit van bijna 80km op lastige wegen en dwars door de bergen/heuvels. Goede vrijdag is hier een officiële feestdag (duidelijk te zien aan alle kruizen langs de weg, mensen die lopen met levensgrote maria beelden en drukke kerkbezoeken) en kwamen we er met een bijna lege tank al snel achter dat de pompstations niet open waren. Gelukkig voor ons verkopen ze hier en daar gewoon benzine aan huis en na een paar, met benzine gevulde, colaflessen in de tank te hebben geleegd konden we weer verder brommeren.
Na zo'n 2,5 uur waren we dan eindelijk bij de chocolate hills! Prachtig uitzicht over de wat vreemde heuvels.
De lucht begon wat te betrekken en we besloten langzaam terug te rijden. Tijdens de rit hebben we een minuut of 10 wat spetters gehad welke voor een dusdanige verkoeling zorgde dat we besloten er gewoon door te rijden in plaats van te gaan schuilen. We reden een politiefuik in, maar mochten doorrijden....
Na wat fotostops her en der kwamen we aan bij "de hangende brug". Een lange bamboe brug welke, zoals je zult begrijpen, hangt over de brede rivier. Leuke attractie voor kinderen, en uiteraard Anika's.
We reden weer een politiefuik in, rijbewijs laten zien (heb geen motorrijbewijs, maar dat maakt blijkbaar niet uit) en mochten door rijden.....
Halverwege de terugweg wilde mn stuur niet meer zo meewerken. Toen we tot stilstand waren gekomen was de oorzaak daarvan al snel duidelijk, lekke band.... gelukkig waren we nog net in een dorpje en heb je hier blijkbaar op elke hoek een 'fietsenmaker' zitten. We werden meteen op een bankje geplaatst en vakkundig plakte hij, op een ingenieurische wijze in een kleine 10 minuten, onze band. Kosten, 1 euro. Misschien wel de leukste ervaring van de dag!
Op het laatste stuk reed ik nog 2 politiefuiken in. Wederom papieren laten zien, wederom geen idee wat ze aan het controleren zijn.... prima.
We sloten de dag, traditioneel af met cocktails en te veel eten. Op de planning van de avond stond nog een vuurvliegjes boottocht maar door de feestdag ging deze helaas niet door....
Zaterdag ging het wekkertje al vroeg om 05h00. Om kwart voor 6 stond er een chauffeur voor ons klaar welke ons in drie kwartier naar de veerpond bracht. Na een kort en vreemd ontbijt (rijst met ham en ei) vertrok om 07h10 de boot richting Cebu.
Na ruim 2 uur kwam de boot aan en zorgde een taxi ervoor dat we rond 10 uur op het vliegveld waren.
Het inchecken ging moeizaam, visum voor China was blijkbaar anders dat ze gewend zijn en of we nog even een zak geld wilde betalen om het land te verlaten, botherham zakje weliswaar, maar toch.
Kop koffie met zoetigheid genuttigd in een restaurant en ingestapt voor de eerste vlucht van 2 uur en een kwartier naar Hong Kong.
Toen we uitstapten bij Hong Kong stond het personeel ons al op te wachten. We hadden een erg krappe overstaptijd en samen met het personeel mochten we langs alle rijen en voor bij alle controles om de vlucht te halen. Met een drie kwartier (en heel wat meters in de benen) zaten we al weer in de lucht naar Beijing.
Een vlucht van 3 uur en drie kwartier welke soepel en rustig verliep, op een vrouw die scheeuwde dat ze dood ging na dan....
We kwamen rond 19h30 aan in Beijing. Een totaal andere wereld waarin ze ons alfabet niet kennen en geen enkel woord engels spreken. Met wat hulp van handen, voeten en een telefoonnummer van ons hotel, lukte het ons de taxi te nemen richting Leo Hostel.
Aangekomen hebben we snel een bar/restaurant gezocht en rond 21h00 zaten we dan eindelijk met een cocktail en een biertje in een backpackerscafe te genieten van waar we nu weer zijn en in spannig wat ons hier de komende dagen gaat brengen....
Een land waarin alles van Google, facebook, twitter en gps services zijn geblokkeerd door de overheid.... zal dus enkel hierop posten!
Veel sterkte en ( straks) leuke herinneringen.
Liefs XX Opa